Kubiak: Czym jest kaczyzm?

Znane nam są pojęcia takie jak: pinochetyzm, taczeryzm, maoizm, stalinizm, leninizm. Wszystkie te doktryny zostały zbadane i opisane przez specjalistów. A co z kaczyzmem? Kaczyzm jak na razie nie został nawet zauważony i nazwany! A szkoda, bo zwolenników kaczyzmu, kaczystów, jest w Polsce całkiem sporo. Warto więc nieco pochylić się nad tym zagadnieniem.

Kaczyzm to zespół poglądów, który wyznają zwolennicy partii Prawo i Sprawiedliwość, a mówiąc precyzyjniej – zwolennicy jej prezesa, Jarosława Kaczyńskiego. Kim jest kaczysta? Kaczysta jest fatalistą. Patrzy na otaczającą go rzeczywistość i przewiduje przyszłość niczym Kasandra. Kaczysta jednoznacznie stwierdza, że jest bardzo źle, a będzie jeszcze dużo gorzej; nie ma przy tym w sobie krzty optymizmu. Program kaczysty jest programem negatywnym, polega na całkowitej kontestacji rzeczywistości (oczywiście w subiektywnym mniemaniu kaczysty). W przeciwieństwie do korwinisty, który również kontestuje rzeczywistość, ale ma przy tym tysiąc pomysłów na zmianę sytuacji, kaczysta nie ma żadnego pomysłu na odwrócenie obecnego trendu. Poprzestaje na stwierdzeniach, że ,,naród ginie”, ,,narodu już nie ma”, ,,jeżeli nic nie zrobimy, to Polska zginie” – niestety kaczysta nie wie, co trzeba zrobić, aby Polska wbrew jego prognozom nie zginęła.

Kaczysta jest praktycznie pozbawiony trzeźwego spojrzenia na historię Polski. Nie jest w stanie uwolnić się od romantycznego upojenia w interpretowaniu wydarzeń z przeszłości swojego kraju. Według kaczysty wszyscy polscy przywódcy byli wielkimi mężami stanu, którzy nigdy się nie mylili. Kaczysta nigdy nie pozwoli sobie na jakąkolwiek krytykę narodowych ,,świętości”, takich jak Powstanie Listopadowe, Powstanie Styczniowe, XX -lecie międzywojenne czy największe bóstwo kaczysty: Powstanie Warszawskie. Jakąkolwiek próbę negacji tych wydarzeń traktuje jako bluźnierstwo i zdradę.

Kaczyści o złą sytuację Polski obwiniają przede wszystkim obcych, co skutkuje paranoicznym i nieprzerwanym poszukiwaniem agentów. Uważają oni, że nawet jeżeli oficjalnie Polską rządzą Polacy, tak naprawdę jest to jedynie parawan, za którym stają prawdziwi sternicy sytuacji w naszym kraju, czyli Rosjanie, Niemcy, Żydzi, masoni. Takie postawienie sprawy jest przyczyną nieustającego pesymizmu kaczysty, który uważa, że nic nie można zmienić, ponieważ z NIMI i tak nie wygramy – możemy jedynie pokazywać nasza nieustanną kontestację rzeczywistości. Stąd też u kaczysty bierze się to ubóstwienie wszelkich nieudanych zrywów powstańczych. Kaczysta bowiem myśli, że powstańcy, podobnie jak kaczyści dzisiaj, nic nie mogli zrobić, dlatego też zdecydowali się na krwawy akt kontestacji, który był zgłoszeniem sprzeciwu, ale niczym więcej. Kaczyści najlepiej czują się, gdy są opozycją parlamentarną, ponieważ wtedy mogą do woli robić to, co uwielbiają – kontestować. Empiria potwierdza to założenie, ponieważ kaczyści, będąc u steru kraju, czuli się na tyle nieswojo, że oddali realną władzę!

Kaczysta mówi o sobie, że jest konserwatystą przywiązanym do tradycyjnych wartości, o poglądach prospołecznych na gospodarkę. Konserwatyzm kaczysty jest zazwyczaj mało konkretny, co ujawnia się przede wszystkim w działaniach polityków wyznających kaczyzm. Ich podejście do konserwatyzmu jest ściśle powiązane z fatalistycznym postrzeganiem świata – tzn. kiedy tacy politycy mają realny wpływ na sytuację w kraju, zazwyczaj głosują w taki sposób, aby nic się nie zmieniło. Jest to, jak mniemam, spowodowane tym, że polityk-kaczysta musi postępować zgodnie z założeniami kaczyzmu, który mówi, że nic zmienić nie można. Stąd kaczyści – mając większość w parlamencie – nie przeforsowali swoich sztandarowych pomysłów, takich jak ochrona życia ludzkiego czy lustracja. Polityk-kaczysta chce natomiast wprowadzać swoje konserwatywne pomysły wtedy, kiedy jest całkowicie pewne, że się to mu nie uda.

Sprawy gospodarcze nie zaprzątają zwykle głowy kaczystom, którzy uważają je za kwestie trzeciorzędne. Co oczywiście nie oznacza, że kaczyści nie mają swoich ekonomicznych poglądów. Jednakże chodzi mi o to, że przykładowo kaczystę zdumiewa to, że ktoś może przykładać aż tak duża wagę do spraw gospodarczych. Dla kaczysty najważniejsza jest zawsze Polska – i przez jej pryzmat patrzy na ekonomię. Proszę zwrócic uwagę, że największy guru ekonomiczny kaczystów – prof. Witold Kieżun – jest dla nich doskonałym ekspertem od spraw gospodarczych nie dlatego, że uważają go oni za wybitnego ekonomistę, lecz dlatego, że był powstańcem warszawskim.

Kaczysta jest wrogiem wolnego rynku, uważa go za mrzonkę liberalnych (słowo to wypowiada z wyraźnym obrzydzeniem) ideologów, którzy przecież nie byli Polakami! Prywatyzację uważa za rozkradanie majątku narodowego. Natomiast przez określenie ,,majątek narodowy” rozumie mityczną własność wszystkich Polaków. Kaczysta uważa się za ,,właściciela” państwowej własności, ponieważ ta własność według niego jest ,,nasza”, stąd te wszystkie określenia: ,,nasze banki”, ,,nasze zakłady”, ,,nasze samochody”, etc. Własność należąca do państwa polskiego jest dla kaczysty najlepszym rodzajem własności, która napawa go prawdziwą dumą (w końcu uważa, że to jego). Najlepszy zaś model gospodarczy to taki, w którym państwo kontroluję gospodarkę, buduje mieszkania, fabryki, itd. Kaczysta przewiduje oczywiście istnienie własności prywatnej w swoim idealnym modelu gospodarki, jednakże będzie ona jedynie swoistym dodatkiem do przeważającej własności państwowej – która jest wyrazem prawdziwego patriotyzmu. Kaczyści mogą oczywiście czynić jakieś ustępstwa i wprowadzać rozwiązania wolnorynkowe w życie, jednak jest to powodowane nie przez jakąkolwiek sympatię do idei wolnorynkowych, lecz ma swoje uzasadnienie w haśle ,,walki z systemem” (patrz: poparcie kaczystów dla częściowej deregulacji).

Podsumowując, można by rzec, że kaczyzm jest sposobem myślenia o polityce, który cechuje się: bezrefleksyjnym romantycznym patriotyzmem, etatyzmem, fatalizmem oraz kolektywizmem.

Autor: Damian Kubiak
Korekta: Agnieszka Płonka

Źródło: libertarianin.org
Źródło obrazka: epowiatostrolecki.pl