Prawda o Nelsonie Mandeli
Witam wszystkich, Stefan Molyneux z Free DomainRadio. Oto kilka przemyśleń o niedawnym odejściu Nelsona Mandeli, który zmarł kilka dni temu w wieku 95 lat. Wedle „historii powszechnej”, a raczej popkultury, był on wojownikiem o wolność, który za konsekwentny opór wobec rasistowskiego reżimu apartheidu w RPA został skazany na 27 lat kary więzienia. Po uwolnieniu wybaczył swoim wrogom i został prezydentem RPA. Za to na emeryturze podróżuje po całym świecie, uśmiecha się uroczo do szerokiej masy ludzi oraz spotyka swój ulubiony zespół Spice Girls. To nie żart. Cóż, podobnie jak w większości medialnych historii, nie można doszukać się tu wiele prawdy.
Spójrzmy na kilka faktów. Osobiście spędziłem trochę czasu w RPA – mój ojciec pracuje tam, odkąd przeszedł na emeryturę jako geolog. Z pewnością nie jestem ekspertem, ale podam źródła wszystkiego, co tutaj opiszę. Nelson Mandela rozpoczął karierę jako lider UmKhonto we Sizwe (w wolnym tłumaczeniu – Włócznia Narodu – przyp. tł.), która jest terrorystycznym skrzydłem African National Congress (Afrykański Kongres Narodowy – lewicowa partia rządząca w RPA od 1994 – przyp. tł.) oraz South African Communist Party (skrajnie komunistyczna partia w RPA – przyp. tł.). Mandela przez wiele lat twierdził, że nie był członkiem South African Communist Party – czemu przeczą zarówno dokumenty, jak i sami komunści. Jako szef skrzydła terrorystycznego zarządził masową liczbę publicznych zamachów: 156 aktów przemocy, w tym mobilizacje kampanii terrorystycznych, które planowały podkładanie bomb.
Mandela kierował tym skrzydłem przez dwa lata, do czasu aresztowania w 1962. Jego terroryści umieszczali bomby w kościołach i w centrach handlowych (zwłaszcza w okresie Bożego Narodzenia) – i w efekcie spowodowali śmierć wielu ludzi. Nie zastanawiali się, czy ktokolwiek z nich ma coś wspólnego z apartheidem; mordowali także dzieci. Informacje dotyczące liczby zgonów w prowadzonych przez siatkę Mandeli zamachach terrorystycznych wydają się nieosiągalne. Jeśli wiecie cokolwiek na ten temat, chętnie zrobiłbym uzupełnienie.
Mandela nie wyrzekł się tej przemocy, nigdy jej nie potępił. I tak został osadzony w więzieniu za zarządzenie wielu zamachów – podobnych do tego, co wydarzyło się w Bostonie i Oklahoma City. Każdy rząd na całym świecie uwięziłby osobę odpowiedzialną za coś takiego.
Posiadał wiele broni przeciwpiechotnych, w tym ponad 50 000 min lądowych, które zostały mu wysłane przez komunistyczny rząd w Rosji. Można powiedzieć, że kierował terrorystyczną armią. Nie usprawiedliwia to oczywiście zła apartheidu, do czego wrócimy za chwilę.
Kiedy prezydent Botha odwiedził Mandelę [w więzieniu] i zaoferował mu zwolnienie pod warunkiem, że każe zaprzestać zamachów na ludzi, odpowiedział „nie”. Nawet, gdyby warunkiem było zaprzestanie mordowania ludzi i ograniczenie zamachów na „cele strategiczne” (linie elektrycznie, stacje energetyczne, oczyszczalnie ścieków) – również powiedziałby „nie”. Utrzymywał, że jego celem nie jest odbieranie ludzkiego życia, ale jeśli to nie zadziała, to nie zawaha się… de facto zabijać (co stało się później).
Mandela podłożył wiele bomb, siedział uzbrojony po uszy i odmawiał wyrzeczenia się przemocy, czym w rzeczywistości zatwierdzał morderstwa popełniane przez swoją grupę terrorystyczną. Nie jest to zachowanie typowe dla ludzi, którzy chcą się uwolnić z więzienia – Amnesty International nigdy nie rozpatrzyła jego przypadku. Nie był on uznany przez ten ruch za więźnia sumienia, gdyż był związany z przemocą.
Kiedy został prezydentem, nabył od 25 do 38 mld pocisków, helikoptery morskie, nowe okręty podwodne, zaawansowane samoloty myśliwskie, czołgi etc. Bardzo przyjaźnił się z dyktatorami z innych części świata: Muammarem Kaddafim z Libii i prezydentem Suharto z Indonezji. Był wielkim fanem Fidela Castro, dykatora Kuby. Należy dobrze zrozumieć historię tego człowieka. Był on oddanym i zdeklarowanym komunistą. Napisał cały traktat o tym, jak być dobrym komunistą. Teraz możecie odczuwać to inaczej, ale myślę, z pewnych bardzo mocnych dowodów historycznych, że gdybym powiedział, że napisał traktat jak być dobrym nazistą, bylibyście zszokowani i przerażeni. Ale statystycznie, historycznie, w zgodzie z faktami, komunizm ma ewidentnie znacznie wyższą liczbę ofiar, morderstw i ludobójstw niż nazizm. W przypadku nazizmu możemy się doliczyć śmierci 40 mln ludzi; ofiary komunizmu w XX możemy liczyć w setkach milionów: 70 mln w samej Rosji, ofiary głodu na Ukrainie, w Chinach, głód spowodowany kolektywistyczną polityką rolną Mao i Stalina, Czerwoni Khmerzy w Kambodży, a taką listę można ciągnąć dalej.
Teraz oczywiście ludzie lewicy są bardzo liczni w mediach. Mają oni tendencje socjalistyczne/komunistyczne i mają tendencję do ukrywania komunistycznych zbrodni. To jest powód, dla którego możecie zobaczyć ludzi z wizerunkami Karla Marksa lub Che Guevary. Ci sami ludzie nie nosiliby wizerunków Hitlera czy kogoś podobnego, kto jest oczywiście słusznie uważany za zło. W Niemczech nie możecie nawet użyć poprawnej nazwy partii nazistowskiej. A przeciez nazizm to skrócona forma narodowego socjalizmu – tylko skrót nie kojarzy się już z socjalizmem. Stwarzamy pozory, że komunizm jest lewicowy, a faszyzm prawicowy. A to jest ten sam biegun totalitarnych działań polegających na ograniczenie ekonomicznej i politycznej wolności. Przyjęło się, że są do siebie w opozycji, ale polaryzacja między komunizmem a faszyzmem tak naprawdę nie zachodzi. Naziści byli narodowymi socjalistami, a komuniści byli komunistycznymi socjalistami i każdy, kto podąża za komunistyczną ideologią, jest uwikłany w jeden z największych wirusów umysłowych, który pochłonął życie milionów ludzi na całym świecie. Możecie znaleźć na YouTube filmy z Nelsonem Mandelą śpiewającym piosenki o niekończącym się zabijaniu białych ludzi, co on uważał za wspaniałą rzecz, która w końcu się zdarzyła (prawdopodobnie chodzi o ten film: http://www.youtube.com/watch? v=NKiePbTcAfY – ciężko jednak odczytać poprawny kontekst tłumaczenia – przyp. tł.). I myślę, że bardzo ważne jest zrozumienie tych zależności.
Mandela, jako zadeklarowany komunista, gdy przejął władzę w 1994 w RPA, rozpoczął zwykłą grabież w wyniku samobójczej polityki gospodarki socjalistycznej. Znacjonalizował banki, znacjonalizował korporacje, znacjonalizował wydobycie surowców naturalnych. I tak ktoś, kto spowodował ogromne i katastrofalne załamanie gospodarcze jest znany jako ten, kto „zakończył apartheid”.
Uważam, że jeśli naprawdę troszczysz się o czarnych w Afryce, powinieneś zapomnieć o chwalebnej rewolucji i dowiedzieć się, co się tak naprawdę stało, kiedy źli biali zostali odsunięci od władzy. Obecnie wzrasta nostalgia za apartheidem, który w zasadzie trwał od 1948 do początku lat ’90. Aż 60% mieszkańców RPA obecnie uważa, że w kraju było lepiej w czasach apartheidu. Zarówno czarni, jak i biali ocenili obecny rząd jako mniej wiarygodny, bardziej skorumpowany, mniej zdolny do egzekwowania prawa i mniej zdolny do świadczenia usług publicznych niż jego biały poprzednik.
Transperency International opublikowała swój Globalny Barometr Korupcji na rok 2013 – RPA jest jednym z najbardziej skorumpowanych krajów na świecie. Według ich ustaleń, 83% mieszkańców wierzy, że policja jest skorumpowana, a 36% ankietowanych przyznało się, że wręczyło policji przynajmniej jedną łapówkę. Każdego dnia w RPA dochodzi do 59 morderstw, 145 gwałtów i 752 napaści – a przynajmniej tyle jest raportowanych. W 2010 roku Medical Research Foundation stwierdziła, że ponad 37% mężczyzn w RPA dopuściło się gwałtu na przynajmniej jednej kobiecie, a 7% z nich brało udział w gwałtach zbiorowych. To jest absolutnie przerażające. Biorąc pod uwage, że wiele z tych osób (12% populacji) jest zarażonych AIDS, jest to, jak mówią lekarze, „podwójna zbrodnia”. Prezydent Mbeki twierdzi, że HIV nie może powodować AIDS, a za lekarstwo jest postrzegany wśród wielu ludzi seks z dziewicą, co powoduje nieproporcjonalnie wysoki współczynnik gwałtów na dzieciach.
W odpowiedzi na rosnącą przemoc, Minister Bezpieczeństwa i Ochrony RPA Steve Tshwetesays powiedział: „Nie możemy utrzymać z tym porządku; nic więcej nie możemy zrobić. Waluta RPA, rand, spadła o około 70% odkąd ANC doszła do władzy w 1994. Emigracja z RPA, głównie wykwalifikowanych ludzi, jest teraz na wyższym poziomie niż kiedykolwiek”. Według niektórych czarnych pisarzy, sytuacja biznesu jest tragiczna, „zwykli Afrykańczycy mieli lepiej w czasach kolonializmu”. Biali kolonizatorzy nigdy nie dopuścili się takich morderstw i ludobójstw, jakie miały miejsce pod rządami czarnych w Rwandzie, Burundi, Ugandzie, Nigerii, Mozambiku i innych krajach. Miliony Murzynów zostało zaszlachtowanych w niewyobrażalny sposób, włączając w to bicie na śmierć, gotowanie w oleju, podpalanie i ćwiartowanie.
Mandela żenił się trzykrotnie, ostatni raz w wieku 80 lat. Jego druga żona, Winnie Mandela, była niewyobrażalnie złym człowiekiem. Skazała na tortury i morderstwo 14-letniego chłopca, który według niej mógł być donosicielem. Niejednokrotnie powtarzała, że jest wielkim fanem „necklacingu” – odrażającej praktyki, jaką stosowano wobec tych, których uważano za przeszkodę w drodze do wyzwolenia czarnych. Owijało się taką osobę drutem kolczastym, nakładało jej oponę na ramiona tak, że nie mogła się ruszać, wlewało benzynę do obręczy opony i podpalało, powodując topienie się twarzy i wypłynięcie gałek ocznych. Taka śmierć była bardzo bolesna. Winnie Mandela została skazana tylko raz ( i to za oszustwa finansowe – przyp. tł.).
Wierzę, że człowieka można w pewnym stopniu poznać poprzez wyniki spółki, którą zarządza. Narodowe Biuro Badań Ekonomicznych wyliczyło, że średni dochód wszystkich ras w RPA spadł o 40% w latach 1995-2000. Musicie to usłyszeć jeszcze raz: Narodowe Biuro Badań Ekonomicznych wyliczyło, że średni dochód wszystkich ras w RPA spadł o 40% w latach 1995-2000. Tak było za prezydentury Nelsona Mandeli, kiedy doprowadził do nacjonalizacji, uspołecznienia i tak dalej. Raport Rozwoju Społecznego 2006 ONZ stwierdził, że w ciągu ostatnich trzech dekad Afryka stanowiła „wirtualne odwrócenie” rozwoju ludzkości. Od 1994 RPA spadło o 38 miejsc w Indeksie Rozwoju. Kraj, w którym po raz pierwszy dokonano transplantacji serca, Unia Południowej Afryki, jest teraz światową stolicą mordów i gwałtów. Co trzecia kobieta zostanie zgwałcona zanim osiągnie 18. rok życia, co druga kobieta jest gwałcona przynajmniej raz w życiu. Światowa stolica gwałtów i morderstw.
Teraz zakładając, że większość ludzi woli być żywa niż martwa, spójrzmy na historię kolonializmu. W roku 1900 Afrykanerów, Południowych Afrykanów, czarnych Południowych Afrykanów według spisu brytyjskiego rządu kolonialnego było 3,5 mln. Do 1954 populacja afrykańska wzrosła do 8,5 mln, by w 1990, tuż przed końcem apartheidu, osiągnąć liczbę 35 mln Murzynów. W czasie kolonializmu i apartheidu liczba czarnych powiększyła się więc dziesięciokrotnie. W dziesięcioleciach poprzedzających apartheid, który rozpoczął się w 1948 roku, średnia długość życia Afrykanów w RPA wynosiła 38 lat. Podczas ostatniej dekady ery apartheidu średnia oczekiwana długość życia czarnych wzrosła do 64 lat, czyli była porównywalna do europejskiej. Nie zrozumcie mnie źle, nie jestem wielkim fanem kolonializmu, nie jestem wielkim fanem etatyzmu w ogóle – uważam, że ogólnie była to niemoralna instytucja, jendak wciąż musimy patrzyć na fakty, lepsze i gorsze. Jedna z rzeczy, która jest prawdziwa o Afryce, to to, że nawet w czasach apartheidu mnóstwo Murzynów z narażeniem życia i zdrowia próbowało dostać się do RPA, uciekając przed innymi dyktaturami – afrykańskimi dyktaturami pod rządami czarnych. To było niesamowite – prawie wszyscy czarni w Afryce chcieli się dostać do RPA, najbezpieczniejszego miejsce dla czarnego mieszkańca na całym kontynencie. Wynikało to nie tyle z zasług RPA, co z nieskończonego okrucieństwa innych dyktatur.
Według raportu ONZ Afryka jest jedynym kontynentem, na którym ubóstwo wzrasta od ponad 20 lat. W Chinach czy Indiach miliony ludzi wychodzą z biedy. Jeśli weźmiemy samą Nigerię, bardzo mi przykro… Nigeria zepchnęła 71 milionów ludzi poniżej granicy ubóstwa.
Wskaźnik Rozwoju Ludzkiego mierzy rzeczy, które są dobre dla ludzi jako całości. Dla RPA był on o wiele wyższy w 1995, po prawie 50 latach rządów apartheidu, niż w 2010, po 16 latach rządów ANC. I trend jest cały czas spadkowy. A jeśli spojrzymy na Zimbabwe, w okresie postkolonialnym oczekiwana długość życia spadła z 60 lat w 1992 do 36-44, w zależności do statystyk. Mogła więc spaść od 1/3 do połowy. Ostatniego roku odsetek morderstw w RPA wynosił prawie 32 na 100 000 osób, 20 razy więcej niż w Kanadzie, 27 razy więcej niż w Wielkiej Brytanii i 30 razy więcej niż w Australii i Nowej Zelandii. Wskaźnik morderstw RPA jest prawie dwa razy wyższy niż Rwandy, Czadu, Syrii, Sierra Leone i Zimbabwe. W RPA mordowanych jest obecnie 99 na 100 000 farmerów – bycie białym farmerem w RPA jest najniebezpieczniejszym zawodem świata.
Naturalnie, co jasne, rząd zabiera ludziom broń, wymaga od nich rejestracji, a osobom niezarejestrowanych zabiera połowę broni. Oznacza to, że nie mają oni możliwości obrony. Jeśli chcecie przeczytać coś depresyjnego, możecie przeczytać o wielu tysiącach białych farmerów, którzy zostali zamordowani przez czarnych w RPA i innych miejscach w Afryce. To naprawdę przerażające. I oczywiście jest to kompletnie ignorowane, ponieważ nie są zagrożonymi nosorożcami, które, gdyby były zabijane w takim tempie, już by wyginęły.
Oficjalne stopa bezrobocia w RPA wynosi 26% – naprawdę jest o wiele wyższa. Instytucje publiczne są prawie nieodwracalnie skorumpowane, prawo i porządek upada, 74% ludzi myśli, że wszyscy publiczni urzędnicy są skorumpowani, 70% wierzy, że cały system polityczny jest skorumpowany. Innymi słowy, Południowa Afryka, której Nelson Mandela zapewnił niezależność od białych rządów, a następnie został jej pierwszym prezydentem, jest totalną gospodarczą ruiną, kompletną gospodarczą katastrofą. Jest to nieuniknione. Nawet Władimir Putin powiedział, że gdziekolwiek ludzie będą wprowadzać socjalizm, doprowadzą do zniszczenia i upadku każdego kraju. Wskazywał przy tym na barracka Obamę. Oczywiście, jest on fotogenicznym gościem, ma miły uśmiech.
Gdybym był zaangażowany w zamachy bombowe i rozpoczął organizacje, która zamordowała tyle dzieci, uśmiechanie się do zdjęć ze Spice Girls nie byłoby chyba priorytetem na mojej liście. Gdybym był uzależniony od rozwiązań przemocowych i gdybym stanął na czele kraju, który jest teraz numerem jeden pod względem gwałtów i zabójstw, światową stolicą nadużyć seksualnych – nie jestem pewien, czy uśmiechałbym się jak socjopatyczny idiota, okrążając świat i zbierając od wszystkich oklaski i pochwały. Przecież stosowałem przemoc w swojej młodości, nie wyrzekłem się jej w wieku średnim i stworzyłem system, który zniszczył resztki gospodarki i wolności w Południowej Afryce oraz stworzył społeczeństwo oparte na przestępczości ograniczanej jedynie przez statystyki (wielu ludzi nawet nie chce już chodzić na policję, a prawda jest taka, że morderstw i gwałtów w kraju jest o wiele więcej niż w oficjalnych zapisach).
Czczenie Nelsona Mandeli jest niezwykle niebezpieczne. Kiedy żyjecie w głęboko chorym społeczeństwie – a my żyjemy w głęboko chorym społeczeństwie – musicie był bardzo ostrożni co do ludzi, których to chore społeczeństwo czci. Chore, złe, niemoralne, nędzne społeczeństwa zazwyczaj nie czczą naprawdę moralnych i cnotliwych ludzi. Więc kiedy widzicie w mediach pochwały Nelsona Mandeli, musicie być bardzo ostrożni. Podobnie jest z uwielbieniami w stronę Gandhiego, z których prawdopodobnie możemy robić kolejny show (kolejny szarlatan i niezwykle niebezpieczny człowiek). Powinniście być całkiem sceptyczni. Myślę, że to jest bardzo niebezpieczne czcić kogoś, kto tak angażował się w przemoc, i kto używał przemocy w celu przejęcia własności prywatnej – jako prezydent RPA nakierowany na socjalizm, który w zasadzie jest kradzieżą opartą na programie politycznym. Naprawdę musicie uważać, kiedy nie odrzucił przemocy, kiedy entuzjastycznie śpiewał piosenki o zabijaniu białych. Jest to bardzo niebezpieczna osoba do stawiania za wzór – mówię o wzorze dla młodych ludzi. Chwalicie kogoś, kto zobowiązał się do przemocy, posiadał gwałtowny reżim, rząd, który spowodował więcej przemocy niż śniło się za apartheidu. A ten, kto jest chwalony, tego młodzież będzie naśladować. Kogokolwiek będziecie czcić, młodzież będzie również. Proszę, uważajcie, kogo pochwalacie.
Autor: Stefan Molyneux
Tłumaczenie: seeker
Źródło oryginalne: http://www.youtube.com/watch?v=T7HyuLPWF9I
Źródło polskie: libertarianin.org