Niepoprawna politycznie historia Abrahama Lincolna

Stefan Molyneux szczegółowo prezentuje niewygodne fakty z życia Abrahama Lincolna ukazując jego prawdziwą twarz, a także drobiazgowo analizuje sytuację gospodarczą w Stanach Zjednoczonych za jego prezydentury. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich pasjonatów wojny secesyjnej.

Transkrypt:

Witam wszystkich. Nazywam się Stefan Molyneux i jestem gospodarzem Freedomain Radio, największego i najpopularniejszego show filozoficznego na świecie. Mam nadzieję, że u Was wszystko ok.

Więc, to jest „Prawda o Abrahamie Lincolnie”. Zrobiłem ostatnio serię na temat Martina Luthera Kinga, Gandhiego i Marksa, i tak dalej, i to jest mój cel. Powód, dla którego robię wszystkie te rzeczy. To jest tragiczne, jak często nasi bohaterowie okazują się stać na glinianych nogach, ale w moim doświadczeniu, spędziłem wiele czasu w swoim życiu na poszukiwaniu bohaterów; poszukiwanie heroizmu jest świetnym sposobem, aby nie zauważyć własnego potencjału bohaterstwa; i mam nadzieję, że ta seria będzie dla Was użyteczna.

I dobrze wiem, jak ważne było dla mojego rozwoju intelektualnego, aby w czysty, historyczny, moralny i empiryczny sposób ocenić ludzi, których nasza kultura i nasz rząd nazwał „bohaterami”, których również nasi intelektualiści nazywają „bohaterami” i myślę, że warto się temu w pewnym stopniu przyjrzeć. To nie jest historia wojny secesyjnej. To nie jest nawet historia prezydentury Lincolna. To są bardzo specyficzne i istotne fakty – szokujące fakty, niewątpliwie – o Abrahamie Lincolnie i jego życiowych celach, na ile można to stwierdzić.

Więc, zacznijmy od jego dzieciństwa. „Dziecko jest ojcem mężczyzny”, jak mówi poeta, więc warto zbadać jego dzieciństwo, aby zrozumieć, jak stał się tym, kim był jako dorosły człowiek i jaki to mogło mieć wpływ na jego motywy. Jego dziadek ze strony ojca i imiennik, Abraham, początkowo przeprowadził się ze swoją rodziną z Wirginii do Kentucky, gdzie tragicznie został napadnięty i zabity przez Indian w 1786, na oczach ojca Abrahama, Thomasa. Bycie świadkiem, jak własny ojciec jest mordowany przez Indian, prawdopodobnie znacząco wpłynęło na całe życie ojca Lincolna. Spędził on – Thomas Lincoln, ojciec Abrahama – spędził swoje dzieciństwo żyjąc z różnymi krewnymi, a jako dorosły pracował przez pewien czas jako łapacz niewolników; i biorąc pod uwagę późniejsze relacje Abrahama Lincolna z ojcem, to może być całkiem istotne. Nie był on błyskotliwym człowiekiem, ale miał pewien rodzaj ukierunkowanej wytrwałości, co pozwoliło mu stać się posiadaczem dwóch farm, po kilkaset hektarów każda, aż ludzie odkryli nieprawidłowości w dokumentacji i farmy zostały mu odebrane w wyniku bitwy prawnej. Po tym udał się na pustkowie, aby rozpocząć ponownie.

Thomas Lincoln, ojciec Abrahama, był, nawet jak na standardy tamtych czasów, brutalnym ojcem. Wielokrotnie donoszono na niego, że bił Abrahama regularnie i bez litości, i to było dosyć brutalne. Abraham Lincoln dorastał w małej chatce, bez większych możliwości edukacji i kiedy w pobliżu otworzono szkołę, jego matka stwierdziła, że musi do niej iść, ale było to dość daleko, gdyż od 2.5 do 3 godzin zajmowała mu droga w każdą stronę, a szkoła nie trwała zbyt długo. Później Abraham Lincoln wyznał, że jego edukacja w dzieciństwie nie przekroczyła w sumie 12 miesięcy. Przypomina mi to Szekspira, który chodził do szkoły przez 12 tygodni w roku.

Kiedy Abraham Lincoln miał 9 lat, jego matka zmarła z powodu zatrucia mlekiem. To się zdarza, kiedy krowa zje trującą roślinę. Trucizna akumuluje się w organizmie i jeśli niektórzy ludzie wypiją mleko, mogą zachorować i umrzeć. Matka umierała, jak podejrzewam, powoli i w bólu. To było dość przerażające. Kiedy matka umarła, ojciec zostawił Abrahama i jego siostrę Nancy – Abraham miał 9 lat, a siostra 11 – zostawił im w domu trochę rzeczy, główne suszone jagody, które uzbierała Nancy, odszedł i znalazł sobie nową żonę. To było również przerażające. Dzieci miały bardzo mało do jedzenia, po tym jak odszedł, tylko wspomniane jagody, które zostały zachowane przez Nancy. Sąsiad, który to zauważył, zgłosił, że dzieci były brudne, w pół zagłodzone, a dom znajdował się w fatalnym stanie. Ojciec nie pojawił się przez sześć miesięcy. Oczywiście dzieci tego nie wiedziały. Wiedziały tylko, że ojciec odszedł. Wyobraź sobie, że jesteś w dziczy i boisz się wyjść na zewnątrz. Czają się tam kojoty, niedźwiedzie oraz wilki, a w promieniu kilku mil nie ma żadnego sąsiada. Żadnej pomocy i nie wiesz, czy twój ojciec wróci. Trwało to pół roku. Nie mogę sobie wyobrazić, jak okropne i frustrujące musiało to być dla dzieci. Była to przerażająca trauma z dzieciństwa jaką przeszedł i było to na długo przed tym, jak takie dziecko mogło otrzymać pomoc psychologiczną czy coś takiego. Więc jestem zdania, że musiało mieć to wpływ na stan jego dorosłego umysłu i późniejszą stałą separację z ojcem.

Nigdy nie dogadywał się dobrze ze swoją macochą, Sarah. Jego ojciec wrócił z powrotem z żoną. Lincoln przebywał z nią po śmierci ojca, jednak nigdy nie przedstawił jej swojej żonie i dzieciom. Kiedy poślubił Mary Todd, ani ojca, ani macochy nie zaprosił na wesele, więc można założyć, że czuł do nich niechęć i myślę, że jest to istotne.

Opuścił dom jako młody człowiek – ojciec wysyłał go do pracy na gospodarstwach i musiał mu przekazywać wszystkie swoje zarobki, co było akceptowalną i legalną praktyką w tamtych czasach, ale nie związało go to za bardzo z ojcem, o ile w ogóle. Więc miał bardzo ograniczony kontakt z ojcem po tym, jak opuścił dom. Czasami wysyłał mu niewielkie sumy pieniędzy, ale nigdy nie zaprosił, aby odwiedził jego lub jego rodzinę. W zimie 1850/51 ojciec Lincolna poważnie zachorował i, jak to się często dzieje z ludźmi, dopadają nas demony z przeszłości i zaczynamy żałować wyrządzonych krzywd w momencie, gdy stajemy twarzą w twarz ze śmiercią. Thomas napisał wiele listów do syna, ale Abraham mu nie odpowiedział; i ostatecznie odpisał przy użyciu stron trzecich. List z 12 stycznia 1851 mówi: „Powiedz mu, że gdybyśmy mogli się teraz spotkać, obawiam się, że byłoby to bardziej bolesne, ale jeśli jego czas dobiega końca, wkrótce będzie miał radosne spotkanie z wieloma innymi, którzy odeszli przed nim”.

Wtedy… Lincoln miał poważne problemu ze zdrowiem psychicznym, mówiąc możliwie łagodnie. Miało to istotny wpływ na jego małżeństwo. Jest to opowieść tych, którzy znali Lincolna i jego żonę Mary, kiedy żyli w Illinois – wspominają oni jedną noc Lincolnów. Mary poprosiła męża, aby dodał drewno do ognia. Był zajęty czytaniem i nie zrobił, o co poprosiła – może jej nie usłyszał – według doniesień rozgniewała się tak, że rzuciła w niego kawałkiem opałowego drewna, rozbijając mu głowę, przez co następnego dnia musiał występować publicznie w bandażach. Miała temperament, jak sądzę. I dostał się na stanowisko polityczne oraz rozpoczął wojnę w momencie, kiedy psychiczne niezrównoważenie Mary było powszechnie znane.

Lincoln miał czwórkę dzieci, ale tylko jedno doczekało dorosłości – był to Robert Todd Lincoln. Wybiegając w przyszłość, mam nadzieję, bez zamętu, 10 lat po zabójstwie Lincolna, Robert był bardzo zawiedziony swoją matką, z jej kłopotliwymi i ekscentrycznymi zachowaniami, więc opłacił i zaaranżował postawienie jej przed sądem, zarzucając szaleństwo. Był to bardzo dziwny proces, który odbył się w Chicago 19 maja 1875, nieco ponad 10 lat po zabójstwie Lincolna. Została z rana zaskoczona przez dwóch detektywów i zaprowadzona przez sąd. Nie miała czasu na przygotowanie obrony i po zeznaniach różnych świadków sąd orzekł: „Mary Lincoln jest szalona i nadaje się do szpitala dla obłąkanych”. Cóż, oczywiście XIX-wieczne szpitale dla obłąkanych… to nie były przyjemne miejsca. To znaczy, aby być uczciwym, kilka miesięcy po tym – była tam przez trzy miesiące – w końcu otrzymała wyrok uchylający, ale myślę, że mówi to coś o dynamice w tej rodzinie. Powiedziałbym, że brak więzi łączących Abrahama z ojcem przeszedł na relację Roberta Todda z matką, wskazując na jego brutalne zachowanie.

Więc, efekty tego ciężkiego dzieciństwa, lęków i niedostatków, miały znaczący wpływ na psychiczny stan Abrahama w dorosłości. Nachodziły go myśli samobójcze, przeszedł załamanie nerwowe, miał poważne problemy z depresją. Sąsiad wspominał: „Lincoln powiedział mi, że często chciał popełnić samobójstwo”. Sąsiedzi i przyjaciele byli zmuszeniu obserwować i troszczyć się o niego. Obawiali się, że zamierza się zabić. Kiedy pierwsza miłość Lincolna zachorowała i umarła w sierpniu 1835, bliscy ukrywali przed nim noże i ostre przedmioty, gdyż byli zaniepokojeni desperackim stanem jego umysłu. Cierpiał wtedy na pierwszy atak ciężkiej depresji. Miał jeszcze jeden w 1841. Ludzie trzymali broń i noże z dala od niego. Według jednego z biografów, listy pozostawione przez przyjaciół prezydenta, opisują go jako najbardziej przygnębioną osobę, jaką kiedykolwiek widzieli.

W 1846, Lincoln napisał – i zwróć uwagę, że kiedy twoje dzieciństwo toczy się w tak losowy sposób, że matka umiera, a ojciec opuszcza cię na kilka miesięcy głodu i samotności, nie masz silnego poczucia kontroli nad własnym życiem – i w 1846 napisał: „To, co rozumiem pod pojęciem doktryny konieczności. Jest to sytuacja, w której umysł ludzki jest skłoniony do działania lub pozostania w spoczynku przez pewne siły, nad którymi umysł ten nie ma kontroli”. I tego braku poczucia kontroli, kiedy umysł jest poruszany przez impulsy – oczywiście, jeśli cierpisz z powodu depresji i skłonności samobójczych, załamania nerwowego – nie jesteś w stanie tego zrozumieć, ponieważ samo-wiedza niekoniecznie była głównym celem filozofii zachodniej. Tzn. Arystoteles mówił o „poznaniu siebie”, Sokrates również, ale do rewolucji post-freundowskiej końca XIX wieku nie było wielkiego zainteresowania w zachodnim świecie.

Tak, wiercenie i grzebanie w przeszłości jest sposobem na rozwiązanie węzłów gordyjskich przyszłości. Więc, skupmy się na kluczowych wydarzenia prowadzących do wojny secesyjnej, aby lepiej zrozumieć, co się stało i dlaczego zostały podjęte takie, a nie inne decyzje. Oczywiście, Rewolucja Amerykańska była fundamentalnie rewolucją secesyjną. Amerykanie odłączyli się od Imperium Brytyjskiego, a Konstytucja była paktem pomiędzy suwerennymi stanami, które posiadały ostateczną władzę; i stany te stworzyły centralny rząd z ograniczoną władzą. Rząd centralny miał być bardzo ograniczony. Konfederacja suwerennych stanów w myśl Ojców Założycieli miała zapobiec nadużyciom rządu centralnego. I według mnie Ameryka była eksperymentem z najmniejszym rządem znanym ludzkości. Obecnie rozrósł się do potężnych rozmiarów, z najbardziej niszczycielską armią i polityczną władzą, jaką kiedykolwiek widział świat. I nie trwało długo, jak rząd federalny Stanów Zjednoczonych zaczął wychylać się poza granice wyznaczone mu przez Konstytucję i doszedł do tego, że obecnie stał się tylko kolejną zdesperowaną i drapieżną władzą w centrum imperium. Obraz George’a Washingtona wjeżdżającego ze swoją armią do Pensylwanii w celu pobrania podatku od whisky od razu daje nam wyobrażenie o tym, jak mało szacunku do koniecznego ograniczenia władzy politycznej wtedy istniało. Od lat zastanawiałem się, czy w ogóle jest to możliwe.

Więc, jak Lincoln został prezydentem? Oczywiście, był on bardzo inteligentnym człowiekiem, bardzo błyskotliwym, dobrym gawędziarzem i wspaniałym dyskutantem, ale jego polityczna kariera leżała tak naprawdę w rękach, a raczej w kieszeniach, północnych protekcjonistów, szczególnie tych z Pensylwanii i New Jersey. Północny protekcjonizm opierał się na przemyśle i chciał chronić produkty przed zagraniczną, a nawet krajową konkurencją. Protekcjonista to ktoś, kto chce zbudować mur taryf na całym obszarze handlu towarami zagranicznymi lub innymi produktami spoza rynku, co daje mu szanse, aby podnieść ceny. Więc, jeśli jesteś producentem swetrów i Chińczycy wysyłają swetry po dziesięć dolarów za sztukę, a ty możesz je wyprodukować tylko za dwadzieścia, zatem nakładasz coś w rodzaju 50% taryfy na chińskie swetry, tak aby kosztowały piętnaście i wtedy jesteś w stanie z nimi konkurować. Czyli zamiast próbować konkurować z nimi na wolnym rynku, idziesz do rządu i prosisz o ochronę przed zagranicznym handlem.

Więc, jedną z istotnych przyczyn konfliktu między Północą a Południem, którą wielu ludzi uważa za prawdziwy katalizator wojny domowej, było coś, co nazywało się „moralnymi taryfami”. Lincoln w swoim pierwszym przemówieniu zapowiedział militarną inwazję na Południe, jeśli taryfy moralne nie będą zbierane; a taryfy te powodowały nieproporcjonalne koszty dla Południa i nieproporcjonalne zyski dla Północy. Rzućmy okiem na kilka liczb. Izba Reprezentantów zatwierdziła taryfę moralną w sesji 1859/60, a następnie Senat zatwierdził ją w 1861, dwa dni przed inauguracją Lincolna. Prezydent James Buchanan, który zawdzięczał wiele swoich politycznych sukcesów protekcjonistom z Pensylwanii, podpisał to prawo. Ustawa natychmiast podniosła średnią stawkę celną z 15% do około 37,5% i znacznie rozszerzyła listę przedmiotów nią objętych; obciążenie podatkowe było prawie trzy razy większe, a kolejna taryfa spowodowała wzrost średniej stopy podatku do ponad 47% od dóbr. To była katastrofa.

Wspomnienie o związku między biznesem a państwem jest więc nieuniknione, dzieje się tak odkąd rząd ma władzę pomagać pewnym sektorom gospodarki kosztem – prawie zawsze – wszystkich konsumentów i na poczet jeszcze nienarodzonych. Prawo rządu do mieszania się w gospodarkę jest trochę jak doping w celu zwiększenia wyników sportowych. Jeśli pozwolisz na to w sporcie, to ten, kto nie użyje dopingu, już na starcie będzie przegrany – po prostu będzie miał gorszą pozycję. Możesz doszukać się roli rządu w pewnych sektorach ekonomicznych kosztem innych; możesz spojrzeć na to jak na substancję dopingującą w świecie biznesu. Jeśli jest legalne, to będzie realizowane. Jeśli jest legalne i pozwolą ci wygrać, to zrobisz to. Kiedy taka władza jest możliwa, możesz dotować polityków i przekonywać ich, aby zapewnili ci w zamian przywileje gospodarcze i protekcjonizm – tak się po prostu stanie. Po prostu nie ma sposobu, aby to zatrzymać. Cóż, jeśli zwiększysz dostęp do legalnych narkotyków, a następnie powiesz: „Dobrze by było, gdyby ludzie ich nie używali”, po prostu śnisz, prawda? Tak się dzieje – jest to argument, dlaczego należy oddzielić gospodarkę od państwa, podobnie jak oddzieliliśmy kościoły od państwa, z tych samych powodów.

75% dochodu rządu federalnego pochodziło z portów Południa, czyli tam, gdzie zbierano taryfy. Stosunek Abrahama Lincolna do secesji był taki, jakiego można było oczekiwać od polityka. W rzeczywistości namówił Wirginię Zachodnią na odłączenie się od Wirginii, aby uzyskać dwóch senatorów, którzy głosowaliby zgodnie z jego wolą. Jego stosunek do niewolnictwa był dosyć skomplikowany; rodzina żony w Kentucky miała wielką plantację i posiadała wielu niewolników, co oczywiście było podstawą ich bogactwa. Lincoln był typowym skorumpowanym politykiem, po całości. Podpisał ustawę kolejową Rail Act po zapewnieniu, że jego włości w lowie będą węzłem systemu kolejowego, co znacząco zwiększyło ich wartość.

Ale wróćmy do taryf… Stany północne były bardzo gęsto zaludnione w stosunku do południowych, które jak wiecie, miały wielkie, rozległe plantacje i farmy; Północ miała więc więcej przedstawicieli w organach władzy ustawodawczej, w związku z czym mogli nałożyć niesprawiedliwe podatki. Więc, w zależności od importu, Południe płaciło nawet 80% taryf. Oczywiście skarżyli się, że większość z tych przychodów było wydawanych na Północy, ponieważ to u nich robiono wszystkie projekty publiczne, koleje dla transportu ich towarów, i tak dalej. Dlatego Południowcy czuli, że byli plądrowani przez ten system podatkowy i nie chcieli go więcej. Dlaczego mieliby płacić tak duże sumy pieniędzy i wysyłać je na Północ, gdzie były wydawane na kumoterstwo polityczne? Południe narzekało nawet zanim taryfy zostały podniesione trzykrotnie, i oczywiście kiedy podnieśli je trzykrotnie, wszyscy mówili: „Cóż, o co w tym wszystkim chodzi?”. Pamiętajcie, że podatki w Ameryce były minimalne – kilka punktów procentowych – i ten podatek wydawał się być ogromny. 47% na większość towarów z importu; a oczywiście, Południe importowało o wiele więcej, gdyż nie mieli własnego przemysłu. Co Lincoln powiedział w swojej inauguracji? Powiedział „powierzona mi władza będzie używana do przechowywania, zajmowania i posiadania nieruchomości i miejsc należących do rządu oraz zbierania opłat i danin, ale poza tym, co może być konieczne dla powyższych, nie będzie żadnej inwazji. Żadnego użycia siły przeciw lub wśród ludzi gdziekolwiek”. Czyli, tłumacząc na ludzki, powiedział: „Dokonam inwazji i użyję przemocy w celu zebrania podatków”.

Jak wspomniałem, Południe płaciło większość podatków; Północ cieszyła się zyskami wydawanymi na kiełbasę wyborczą. Północ posiadała przewagę liczebną nad Południem w Kongresie i mogli tak naprawdę przeforsować każdą ustawę jaką chcieli, bez choćby jednego głosu reprezentanta Południa. Tak, Północ mogła jednostronnie narzucić swoją wolę Południu bez ani jednego głosu Południa. Lincoln sam został wybrany nie mając żadnego poparcia z Południa, więc trudno się dziwić, że nie czuli oni wobec niego żadnej lojalności. I biorąc pod uwagę, że ciągle żyli ludzie, którzy pamiętali Rewolucję, trudno było argumentować, że niesprawiedliwe podnoszenie podatków nie powinno być powodem do secesji, skoro była ona tak naprawdę podstawą całego amerykańskiego eksperymentu.

Przejdźmy na chwilę do deklaracji i proklamacji. Tak, przejdźmy szybko do przodu – uzyskamy więcej informacji o szczegółach wojny, ale chcę po prostu przejść do końca, więc poszukajmy wydarzeń, które doprowadziły do tego końca. W 1866 niewolnictwo zostało zakończone dzięki 13. Poprawce, ale kosztowało to życie 620 tys. ludzi, a niektórzy twierdzą, że prawdziwa liczba ofiar wyniosła 800 tys. i setki tysięcy okaleczonych na całe życie. Wojna secesyjna zniszczyła prawie połowę całego majątku Ameryki. Po prostu zdumiewające. Wojny niosą za sobą tak zdumiewające koszty. To znaczy, I wojna światowa poniosła ponad 10 milionów ofiar, zniszczyła prawie wszystkie zyski z Rewolucji Przemysłowej, prawie do grosza. To zdumiewające. Czy to było konieczne? Cóż, jak stwierdziłem w ostatnim filmie, który zrobiłem, „Prawda o niewolnictwie”, wziąłem pod uwagę dziesiątki innych krajów: Argentynę, Kolumbię, Chile, całą Amerykę Środkową, Meksyk, Boliwię, Urugwaj, francuskie i duńskie kolonie, Ekwador, Peru, Wenezuelę… one wszystkie zakończyły niewolnictwo w pokojowy sposób, w pierwszych sześćdziesięciu latach XIX wieku. Dlaczego nie Stany Zjednoczone? Cóż, gdyby wojna nie toczyła się o niewolnictwo, tłumaczyłoby to, dlaczego nie. Gdyby naprawdę chciano zakończyć niewolnictwo w Ameryce, rząd federalny mógłby po prostu zapłacić każdemu właścicielowi niewolników – tak było w Anglii i w całym jej Imperium – można by zapłacić każdemu właścicielowi niewolników i puścić ich wolno, z pewnością byłoby to o wiele tańsze niż wojna.

Więc, co było podstawą dążeń Północy? Cóż, w wielu północnych stanach przyjęto takie przepisy jak w Indianie, które zabraniały wielu rzeczy czarnym. Nie uznawały umów z czarnymi. Karały pracodawców, którzy zachęcali czarnych pracowników, aby wprowadzać się do stanu. Zabraniały głosować Murzynom oraz żenić się z białymi, co groziło karą pozbawienia wolności, lub zeznawać w sądzie przeciwko białej osobie. Illinois, „ziemia Lincolna”, zabroniło imigracji Murzynów i Lincoln, w całej swojej długiej karierze, nigdy nie wyraził żadnych obiekcji co do tego, a nawet wspierał stanowy program kolonizacji lub deportacji wolnych Murzynów z Illinois. Jego rozwiązaniem było odesłać Murzynów na statkach z Ameryki. To jest silny argument, jednak konkluzja doprowadzi do ostatecznego osądu.

Był silny argument, że niewolnictwo było tak naprawdę bezpieczniejsze w Unii, niż bez niej. Innymi słowy, gdyby Południe się odłączyło, niewolnictwo zakończyłoby się bardzo szybko. I zarówno v-ce prezydent Konfederatów, Alexander Stevens, jak i wybitny abolicjonista, William Lloyd Garrison, wierzyli, że niewolnictwo było „bezpieczniejsze w Unii, niż poza nią”. Wynikało to po części z czegoś, co nazywało się Ustawą o Zbiegłych Niewolnikach, którą Lincoln z całego serca wspierał. Ustawa ta wymuszała na północnych stanach, aby ścigały zbiegłych niewolników. Co prawda pod warunkiem, że zostało to usankcjonowane w procesie, ale lokalnym sędziom płacono dziesięć dolarów za zwrot niewolnika właścicielowi i tylko pięć dolarów za przyznanie mu wolności. Hmm, dajcie mi pomyśleć, jakich wyborów mogli dokonywać sędziowie. Tak, w gruncie rzeczy było olbrzymie wsparcie federalne, aby podtrzymać instytucję niewolnictwa i musiałaby ona wygasnąć wraz z secesją. Innymi słowy, gdyby Południe dokonało secesji, nie byłoby finansowej zachęty, ani żadnych praw wymuszających powrót niewolników na południe. Gdyby tylko przekroczyli granicę, byliby wolni. Dlatego też Garrison i inny północni abolicjoniści chcieli, aby Południe odłączyło się od północnych stanów, gdyż pozbyliby się tych wszystkich dotacji, zatem zakończyliby niewolnictwo z przyczyn ekonomicznych, czyli w pokojowy sposób.

Teraz Lincoln i jego poglądy. Cóż, ludzie oczywiście twierdzą, że Lincoln był bardzo pro-wolnościowy, pro-indywidualistyczny, i dlatego nie akceptował niewolnictwa – nie ma to nic wspólnego z prawdą. Działanie na rzecz protekcjonizmu jest działaniem dla zysków bardzo istotnych i potężnych grup ekonomicznych – dużych korporacji, przedsiębiorstw górniczych, kompanii kolejowych i tak dalej – kosztem ogółu populacji. Po pierwszych wyborach na urząd w Illinois w 1832, powiedział: „moja polityka jest prosta i słodka jak taniec starej kobiety” – cokolwiek to znaczy. – „Popieram bank narodowy…” – Oooo, niedobrze! – „… na rzecz usprawnienia wewnętrznego systemu i wysokiej ochrony taryf” – prawdopodobnie w związku z protekcjonistami. Tak więc, te trzy rzeczy – protekcjonizm, rządowe subsydia dla kolei i firm budowlanych oraz centralna bankowość – zostały nazwane „systemem amerykańskim” przez Henry’ego Claya.

Ekonomiści innego rodzaju używają na to pewnego słowa: merkantylizm. Co występuje, kiedy bank centralny tworzy pieniądze z powietrza, opierając się na XIX-wiecznych zasadach, kiedy chce zapełniać własne rachunki bankowe i bronić krajowy przemysł przez zagraniczną konkurencją. Zasadniczo kupują polityczne dotacje przez powracające pieniądze wyborców, wydawane na bardzo skoncentrowane kwestie gospodarcze. Żadnego wolnego handlu, żadnego indywidualizmu; z pewnością nie miało to nic wspólnego z tym, czego chcieli Ojcowie Założyciele.

Cóż, wojna się zaczyna i znów pojawia się argument, który był przywoływany przez wiele osób, w tym mnie – pamiętam; ja tylko popycham informacje do przodu. Mam swoje poglądy, ale próbuję je zatrzymać, przynajmniej w pewnym stopniu, dla siebie. Więc, co wydarzyło się w czasie wojny? Jak wiecie, było 600 do 800 tys. poległych, setki tysięcy rannych, zniszczenie połowy amerykańskiej gospodarki, a Lincoln przeprowadził tę wojnę niezgodnie z Konstytucją, bez zgody Kongresu. Było bardzo niewiele wojen, które Kongres faktycznie zatwierdził, spośród ponad 100 wojen toczonych przez amerykańskie imperium. Lincoln zawiesił nakaz opuszczania aresztu na czas trwania wojny, przejął koleje, ocenzurował linie telegraficzne – takie wczesne NSA, powiedziałbym. Bez procesów uwięził ponad 30 000 obywateli Północy tylko dlatego, że wyrażali sprzeciw wobec wojny, a przynajmniej taka była oficjalna wersja. Oczywiście, jeśli ktoś nie ma procesu, to nie wiadomo, czy jest winny, czy nie. Ale uwięziono bez procesu ponad 30 000 mieszkańców Północy, spośród o wiele mniejszej populacji, niż Ameryka ma dzisiaj.

Lincoln rzeczywiście deportował członka Kongresu, Clemeta L. Valendingina z Ohio, za sprzeciw wobec podatku dochodowego Lincolna, wyrażony na zlocie politycznym Partii Demokratów. Lincoln zamknął setki północnych gazet i uwięził ich redaktorów, za kwestionowanie jego polityki wojennej. Bardzo szokujące rzeczy, jak twierdzę – to jest czysty faszyzm – nagie ostrze państwowej władzy.

Kazał wojsku federalnemu straszyć wyborców, aby ci głosowali na Republikanów i celowo prowadził wojnę przeciwko cywilom; nawet jak na zasady prowadzenia wojny tamtych czasów, wykraczał daleko poza dopuszczalne granice. Według Marka E. Neely’ego, autora „Fate and Liberty”, ponad trzynaście tysięcy aresztowań północnych cywilów odbyło się niezgodnie z konstytucją, zawieszając nakaz opuszczenia aresztu, włączając w to dziesiątki, jeśli nie setki redaktorów gazet i ich właścicieli, którzy krytykowali administrację Lincolna. Neely opisuje w swojej książce, jak wojsko Lincolna stało się dosyć biegłe w torturowaniu północnych cywilów, którzy byli arbitralnie aresztowani bez nakazu. Na 110 stronie „Fate and Liberty” napisał: „Kajdanki i wieszanie na nadgarstkach było rzadkie, ale w lecie 1863 armia opracowała torturę wodą, która była używana rutynowo”. Na wieść o stosowaniu tortur żaden członek z administracji Lincolna, włączając samego Lincolna, nie wyraził żadnego oburzenia ani osobistego sprzeciwu, wliczając Sekretarza Stanu Williama Sewarda. Cóż, zasada zwalniania z aresztu może być zawieszana w nagłych przypadkach, ale Konstytucja milczy o tym, kto może to zrobić – warto to sobie uświadomić. Lincoln po prostu wziął sobie to prawo, pomijając organ konstytucyjny. Uwięził członków legislatury Maryland, którzy sprzeciwiali się wojnie z Południem. Używał trybunałów wojskowych do sądzenie cywili za nielojalność, nawet na północy, gdzie sądy cywilne były otwarte i funkcjonowały. Przyczyna była taka, że to gwarantowało wyrok skazujący; przeciwnicy wojny byli skutecznie uciszani.

Sąd Najwyższy ostatecznie orzekł, że używanie trybunałów wojskowych w taki sposób było niekonstytucyjne, ale Lincoln rozwiązał to w taki sposób, że po prostu uwięził Sędziego Głównego Sądu Najwyższego, za to, że nie zgadzał się z nim co do legalności secesji. Wyobraźcie to sobie. George W. Bush więzi ustawodawcę Kalifornii, dopóki ten nie przestanie mu się sprzeciwiać w kwestii wolnego rynku energii elektrycznej. George W. Bush likwiduje Wall Street Journal i zamyka redaktorów, ponieważ to pismo czasami go krytykowało. Brzmi to szokująco, nawet jak na standardy czasów.

Oczywiście nałożył on protekcjonistyczne taryfy. Druga część merkantylizmu, merkantylistyczna platforma, centralna bankowość, została osiągnięta dzięki National Currency Act z 1863 i 1864. Oczywiście, kiedy rząd zdobył władzę do kreowania swojej własnej waluty, mieliśmy eksplozję rządowych subsydiów dla kolei i innych przedsiębiorstw, które finansowała Partia Republikanów. Nieuniknioną konsekwencją była notoryczna korupcja w administracji Granta. Wyobraźcie sobie, ze możecie po prostu wydrukować tyle pieniędzy, ile tylko chcecie; czy nie pójdziecie w niepohamowane wydatki, szczególnie te, które pomogą wam utrzymać się przy władzy? – to się dzieje oczywiście w obecnych czasach. Proklamacja Emancypacji miała przypuszczalnie uwolnić niewolników, ale w rzeczywistości, i tak powinna być postrzeganą, była taktyką mającą na celu zdestabilizować przeciwne w wojnie domowej stany południowe. Proklamacja gwarantowała, że zostaną uwolnieni tylko niewolnicy w części Konfederacji, niedostępnej dla armii Unii. Tak, Lincoln uwolnił niewolników tam, gdzie nie miał kontroli, a nie uwolnił tam, gdzie sprawował kontrolę. Żołnierzom Unii wolno było konfiskować niewolników na terytorium rebeliantów i wcielać ich do pracy w armii Unii. Nie wiem jak wy, ale ja już wolałbym pozostać niewolnikiem, niż musieć walczyć w amerykańskiej wojnie domowej. Więc na obszarach lojalnych wobec Unii nie wyzwolono żadnych niewolników – i nie chodziło tu o zasady. To była taktyka wojskowa, aby zdestabilizować południowe stany. Oczywiście, po wojnie… Lincoln zaproponował trochę ziemi dla uwolnionych niewolników. Większość z tych gruntów kolejach i spółkach górniczych. To jest ta sama korupcja, która trwa i trwa.

Kolejna mała wzmianka o naturze Lincolna, o której nie mówiono w podręcznikach do historii, że w 1862 nastąpiła mała – myślę, że mogę to tak nazwać – wojna pomiędzy żołnierzami federalnymi, a plemieniem Siuksów z Minnesoty. Pod koniec działań wojennych, ponad trzystu Indian, którzy zostali otoczeni, choć niekoniecznie brali udział w walkach, zostało aresztowanych. Zostali aresztowani i dokonano na nich egzekucji po „procesach” wojskowych, które trwały około dziesięciu minut każdy. Lincoln obawiał się, że europejskie potęgi mogłyby zostać zachęcone do wspierania Konfederacji, gdyby dowiedziały się o masowej egzekucji ponad trzystu ludzi, których wina nie została udowodniona ponad wszelką wątpliwość. Więc zaniżył liczbę do zaledwie trzydziestu dziewięciu – skłamał o tym. Cóż, to była największa masowa egzekucja w historii Ameryki. Słyszeliście kiedyś o tym? Działo się to pod okiem Lincolna i celowo sfałszował dane, aby uniknąć potępienia nie strony europejskich potęg.

Ponieważ secesja, lub prawo do secesji było rdzeniem wojny secesyjnej, co Lincoln myślał o prawie do secesji? Cóż, oto co powiedział, broniąc Deklaracji Niepodległości. Powiedział, „Wyrażanie tej zasady (wolności politycznej) w naszej Deklaracji Niepodległości było najszczęśliwsze. Bez tego, jak i z tym, mogliśmy zadeklarować naszą niepodległość od Wielkiej Brytanii, ale bez tego nie moglibyśmy zabezpieczyć naszego rządu i konsekwentnego dobrobytu”. To była dobra rzecz. Ale wiecie, kiedy już masz władzę, inaczej się na to patrzy. W 1864 wydał następujący rozkaz: „Weźmiecie w posiadanie sił wojskowych zakłady drukarskie New York World i Journal of Commerce i zabronicie im dalszych publikacji. Macie zatem rozkaz niezwłocznie aresztować i uwięzić redaktorów, właścicieli i wydawców wspomnianych gazet”. Czyli dla wolnego rządu, niezależności, wolności od arbitralnej władzy państwa – NIE. Powiedział „aresztujcie i uwięźcie”, nie „spróbujcie”, nie „postawcie zarzuty”, ale „aresztujcie i uwięźcie”. To jest czysty faszyzm. Poglądy Lincolna stały w sprzeczności z Deklaracją, która twierdziła, że ludzie mają prawo rozwiązać swój rząd.

W styczniu 1848 powiedział: „Wszyscy ludzie, którzy są ku temu skłonni i mają taką władzę, mają prawo powstać, obalić istniejący rząd i stworzyć nowy, który będzie dla nich lepszy”. Cóż, chyba że mieszkają na Południu i nie chcą płacić Północy taryf, które ta wydaje na wspieranie specjalnych grup interesu, odwdzięczających się wsparciem władzy politycznej. Cóż, różnica między tym, co ludzie mówią, a co naprawdę robią, jest naprawdę bardzo, bardzo duża, zwłaszcza w polityce.

W swoim przemówieniu inauguracyjnym w 1860 Lincoln powiedział: „Nie mam żadnego celu, bezpośrednio lub pośrednio, ingerować w instytucję niewolnictwa w stanach, gdzie ono istnieje. Wierzę, że nie mam żadnego prawa, aby to robić i nie mam ochoty, aby to robić” – w 1860. Dwa lata później napisał: „Moim głównym celem w tej walce jest zachowanie Unii, a nie uratowanie, bądź zniszczenie niewolnictwa. Gdybym mógł zachować Unię nie uwalniając ani jednego niewolnika, zrobiłbym to. Gdybym mógł ją zachować uwalniając wszystkich niewolników, zrobiłbym to. To co robię w kwestii niewolników i kolorowej rasy robię, ponieważ wierzę, że to pomoże zachować Unię”. To napisał w liście. W 1858 napisał: „Nie jestem, ani nigdy nie byłem, zwolennikiem doprowadzenia, w jakikolwiek sposób, do politycznej i społecznej równości rasy białej i czarnej. Nie jestem, ani nigdy nie byłem, zwolennikiem prawa głosu dla Murzynów, pełnienia przez nich funkcji w urzędach, ani możliwości wejścia w związek małżeński z białym człowiekiem. Istnieją fizyczne różnice między biała i czarną rasą, które, jak twierdzę, nigdy nie pozwolą tym rasom żyć razem na zasadach społecznej i politycznej równości”.

Ameryka zniszczyła pół swojej gospodarki i zabiła od 600 do 800 tys. ludzi. A co zrobiła Wielka Brytania? Parlament zniósł niewolnictwo w 1833. Uwolniono wszystkich niewolników na terenie Imperium Brytyjskiego. Rząd brytyjski wypłacił odszkodowanie właścicielom niewolników, a kwota, którą otrzymali właściciele plantacji zależała do liczby niewolników, których posiadali. Na przykład biskup Exeter miał 665 niewolników, których uwolniono, więc wypłacono mu 12 700 funtów. Oczywiście ci, którzy wygrywają wojnę, piszą historię i opisują samym siebie jako bohaterów. Ciekawe, czy gdyby Hitler wygrał II wojnę światową, co dziś mówiłoby się o Bitwie o Anglię? Cóż, Churchill byłby nowym Hitlerem.

Lincoln rządził krajem przez prezydenckie dekrety, sprawując dyktatorskie rządy nad wolnymi ludźmi i prowadził wojnę bez deklaracji ze strony Kongresu. Zablokował południowe porty, usprawiedliwiając swoje działania twierdzeniem, że mógłby „wyegzekwować wszystkie prawa i zebrać wszystkie dochody ze względu na Północ”. Blokada była aktem wojennym. Wysłał swoją północna armię do południowego Fortu Sumter i rozpoczął w ten sposób jeden z najbardziej brutalnych ataków na wolność, wmanewrowując Południe tak, aby ci pierwsi oddali strzały do północnych agresorów. Lincoln podpisał ponad dziesięć taryf, które podniosły podatki w całej jego administracji. Wmanipulował amerykańskie społeczeństwo w pierwszy podatek dochodowy. Rozdawał olbrzymie dotacje połaci ziemskich i pieniężne subsydia dla kolei transkontynentalnych, co było po prostu kolejnym przykładem korporacyjnego merkantylizmu. Odsunął naród od standardu złota, przerabiając dolara na papier toaletowy, dając rządowi absolutną kontrolę nad systemem monetarnym. Następnie, praktycznie znacjonalizował system bankowy przez National Currency Acts, w celu stworzenia środków do drukowania nowych pieniędzy i zapewnieniu tanich kredytów dla biznesowej elity. Tyrania merkantylizmu, jak można było to nazwać, wprowadziła bankowość centralną, która jest największym gospodarczym przekleństwem do dziś. Prowadzenie wojen totalnych w XX wieku byłoby praktycznie niemożliwe, gdyby państwa nie odeszły od standardu złota, gdyby nie miały centralnej bankowości, i tak dalej.

Na drodze poboru Lincoln zebrał ogromną armię, w wyniku prezydenckiego dekretu, aktu rażącego uchybienia, który uczynił z ludzi niewolników rządu federalnego. Jak można przeciwstawiać się niewolnictwu w taki sposób? To tak, jakby walczyć z gangreną wysadzając miasto. Rozpoczął znaczne powiększenie władzy federalnej. Północne gazety wzywały do wymordowania każdego mężczyzny, kobiety i dziecka na Południu, tak, aby Jankesi mogli skolonizować puste stany. I, jak wspomniałem wcześniej, chciał deportować niewolników do Afryki i uważał, że biała rasa jest wyższa, a biali i czarni nie mogą żyć razem w pokoju. Jako prawnik, zanim został prezydentem, Lincoln był adwokatem dwóch panów, którzy domagali się zwrotu zbiegłych niewolników. I zwrócił uciekinierów swoim panom. Skoro taka jest historia Abrahama Lincolna, dlaczego nie słyszymy o niej w szkołach publicznych?

Podczas gdy armia Unii walczyła w pierwszych latach wojny, administracja Lincolna wydała miliony dolarów na budowę kolei na zachód – w czasie wojny, nigdy nie pozwolili, aby śmierć setek tysięcy zakłóciła wydatki na kiełbasę wyborczą. Powinniście przeczytać Toma diLorenzo na ten temat. Umieszczę linki do jego książki w adnotacjach. Jako ekonomista Tom diLorenzo zauważył, że celem Lincolna, dla którego prowadził wojnę, były zyski północnych wytwórców i ochrona swojej własnej kariery politycznej poprzez zachowanie Unii. Byłoby o wiele tańsze i mniej destrukcyjne dla Lincolna, gdyby po prostu kupił niewolników i uwolnił ich. Ze wszystkich narodów, które zniosły niewolnictwo w ciągu osiemnastu wieków, tylko w dwóch przypadkach wymagało to wojny domowej: w Ameryce i na Haiti – zupełnie niepotrzebnie.

Oczywiście należy pamiętać, że Lincoln nie uwolnił żadnego niewolnika. Proklamacja Emancypacji nie miała zastosowania w stanach, których Lincoln potrzebował, aby zostały w Unii – Maryland i Kentucky na przykład. W czasie trwania wojny praca niewolników została użyta do budowy Kapitolu. Są to po prostu istotne fakty.

I oczywiście nie było niczym nowym, że Południowcy chcieli secesji; do tego mogło dojść już wcześniej kilka razy. Na konwencji Harford w 1814 kilka północnych stanów, wśród nich Massachusetts, zapowiedziały secesję z powodu sprzeciwu wobec wojny w 1812. 48 lat później Massachusetts nie pozwoliło Południu na secesję. Domagali się secesji, a następnie nie pozwolili Południu zrobić tego samego.

Ta obsesja na punkcie Unii jest nieco skomplikowana. Co by się stało, gdyby Unia się rozpadła? Co by się stało, gdyby Południe się odłączyło? Ponieważ niewolnictwo zostało zakończone na Północy, jestem pewien, że niewolnicy raczej nie chcieli umierać, wcielani mimowolnie do armii. Powiedzmy, że Unia Europejska by się jutro rozpadła na części. Czy byłoby to warte, aby wywoływać wojnę, w której by zginęły miliony Europejczyków? Oczywiście, że nie. To znaczy, różne formacje Unii Europejskiej reprezentowałyby zmianę w relacjach między państwami członkowskimi. Czy jest to warte prowadzenia wojny? – Nie, polityczne konfiguracje przychodzą i odchodzą przez cały czas.

9 na 10 ludzi z Północy było przeciwnych, aby zmuszać Karolinę Południową do pozostania w Unii, dlatego trzeba było opracować plan. Ludzi nie obchodziło, czy Południe dokona secesji; nie na tyle, aby iść i umierać za to. Jest to zmuszanie ludzi dosłownie, do nabijania się na bagnety i to wszystko, oczywiście, uznawane jest za pewien rodzaj heroizmu. Począwszy od 1857, pisze Roy Baster, redaktor dzieł zebranych Lincolna, Lincoln rzadko wspominał kwestię niewolnictwa i nawet „Kiedy mówił o poszanowaniu Murzyna jako człowieka, jego słowom brakowało skuteczności”. To co zaprzątało umysł Lincolna przez całą jego 28-letnią karierę polityczną, jeszcze zanim został prezydentem, to program polityczny partii wigów, a człowiek, którego najbardziej podziwiał w życiu, to właściciel niewolników z Kentucky, Henry Clay, którego Lincoln określił w 1852 roku „wielkim ojcem zasad wigów” i „źródłem, z którego wypłynęły moje własne poglądy polityczne”. Jego wielkim bohaterem był właściciel niewolników.

Więc, to jest ważne, aby zrozumieć, że największe krucjaty moralne w historii są zazwyczaj usłane martwymi ciałami i indywidualnymi interesami ekonomicznymi. Istoty ludzkie rzadko walczą w imię zasad. Walczą, ponieważ są zmuszani do walki, albo grozi im śmierć, bądź uwięzienie w miejscu, w którym umrą. Ludzka historia jest tak naprawdę zobrazowana przez stado szturchanego bydła, na czele którego stali psychopatyczni pasterze. To jak walki kogutów. Za wszystkimi motywacjami stoją ogromne ilości fałszywych pieniędzy, ogromne ilości krwawych pieniędzy pochodzących z podatków. To jest historia gatunku. Będę silnie argumentował – to jest powód, dla którego robię całą tę serię – będę bardzo silnie argumentować, że nie ma czegoś takiego jak miłość do abstrakcji bez równoczesnej miłości do innych ludzi. Nie można kochać ludzkości i nienawidzić większości z ludzi. Kiedy patrzymy na kogoś, kto określa się jako moralny zbawca, patrzymy w pierwszej kolejności na jego osobiste relacje z innymi ludźmi. Fakt, że człowiek bronił niewolnictwa jest znaczący. Fakt, że był podstępnym rasistą jest znaczący. Fakt, że rozpaczliwie potrzebował pieniędzy na prowadzenie wojny od swoich politycznych przyjaciół, jest znaczący. Fakt, że jego życie rodzinne było kompletną katastrofą, że jego żona była wyszydzana, że jego synowi dziesięć lat po jego śmierci udało się umieścić ją w zakładzie dla obłąkanych – który był w tamtych czasach czystą torturą – to jest znaczące. Nie możemy żyć w chmurze krwawej mgły i zwycięskiej propagandy. Patrzymy na ludzi, patrzymy na fakty, rozumiemy ekonomiczne przyczyny masowych rzezi ludzkości i już wiemy, aby nie odpowiadać więcej na wezwania do wojny, ponieważ zdajemy sobie sprawę, że są to tylko marsze pogrzebowe naszych przyszłych nadziei. Dziękuję.

Tłumaczenie by seeker. WEJDŹ: NA LIBERTARIANIN.ORG, STARAPRAWDA.COM

Autor: Stefan Molyneux

Tłumaczenie i opracowanie wersji polskiej: Wojciech Mazurkiewicz, libertarianin.org

Materiały źródłowe:
https://www.youtube.com/watch?v=c-W5fGCAzOk

Freedomain Radio is 100% funded by viewers like you. Please support the show by signing up for a monthly subscription or making a one time donation at: http://www.fdrurl.com/donate

http://americacomesalive.com/2013/02/…

http://mrnussbaum.com/lincoln/childhood/

https://suite101.com/a/abraham-lincol…

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/artic…

http://history1800s.about.com/od/Linc…

http://www.pbs.org/wnet/lookingforlin…

http://www.mises.org/daily/952

https://www.lewrockwell.com/2002/06/t…

http://archive.lewrockwell.com/decost…

http://www.mises.org/daily/607

http://archive.lewrockwell.com/orig/m…

http://archive.lewrockwell.com/dilore…

https://mises.org/journals/rae/pdf/ra…

Bitcoin Address: 1Fd8RuZqJNG4v56rPD1v6rgYptwnHeJRWs
Litecoin Address: LL76SbNek3dT8bv2APZNhWgNv3nHEzAgKT

Get more from Stefan Molyneux and Freedomain Radio including books, podcasts and other info at: http://www.freedomainradio.com

Amazon US Affiliate Link: www.fdrurl.com/AmazonUS
Amazon Canada Affiliate Link: www.fdrurl.com/AmazonCanada
Amazon UK Affiliate Link: www.fdrurl.com/AmazonUK

Stefan Molyneux’s Social Media
Facebook: https://www.facebook.com/stefan.molyneux
Twitter: https://twitter.com/stefanmolyneux
Google+: https://www.google.com/+StefanMolyneu…
Linked In: http://www.linkedin.com/pub/stefan-mo…

Freedomain Radio Social Media
Facebook: https://www.facebook.com/Official.Fre…
Twitter: https://twitter.com/freedomainradio
Google+: https://www.google.com/+Freedomainrad…
LinkedIn: http://www.linkedin.com/company/freed…

Message Board: http://board.freedomainradio.com
Meet-Up Groups: http://www.meetup.com/Freedomain-Radio/
Blogspot: http://freedomain.blogspot.com/
iTunes Podcasts: https://itunes.apple.com/us/podcast/f…